Leon Baten

  • Columns
  • Interviews
  • Europees Verval
  • Contact
✕

Het grote Europese verhuiscircus

Columns

Het grote Europese verhuiscircus

Avatar Leon Baten 9 februari 2020

Afgelopen week bezocht ik het Europees Parlement in Brussel, een enorm gebouw, midden in Brussel. Onderweg naar mijn afspraak bij de Forum voor Democratie-fractie liep ik met volle verwondering rond te kijken, een televisiestudio, ontelbaar veel kantoren en een enorm aantal kunstwerken, een gebouw met een oppervlakte van 661.913 vierkante meter en een totale kostprijs van meer dan 1 miljard euro. Tot mijn verbazing staat er een nog groter gebouw in Straatsburg, met een kostenplaatje van 470 miljoen euro. Elke maand reist het hele Europees Parlement naar het oosten van Frankrijk. Kosten? Minimaal 113 miljoen euro per jaar.

Hoe kan het toch zo zijn dat er zo verschrikkelijk veel geld verkwanselt wordt aan een onnodige verhuizing? De Franse lust naar aandacht. Ten tijden van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal waren alle instellingen gevestigd in Luxemburg. De Raad van Europa, een intergouvernementele organisatie die zich vooral richt op eenheid creëren tussen de lidstaten. De Raad van Europa is overigens iets anders dan de Europese Raad, de RvE is geen onderdeel van de Europese Unie. Vanuit de Raad van Europa werd besloten om de plenaire vergaderzaal open te stellen voor de “Gemeenschappelijke Vergadering” van de EGKS, deze vergadering was de voorloper van het huidige Europees Parlement. Straatsburg werd de hoofdzetel voor de plenaire vergaderingen in de EGKS.

Met de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap in 1958 werd besloten om de Raad van Ministers en de Europese Commissie te verplaatsen naar Brussel. Aangezien het de taak van de volksvertegenwoordigers is om de commissie te controleren werd besloten om steeds meer van de dagelijkse bezigheden uit te voeren in Brussel, dichtbij alle gebeurtenissen. Sinds de jaren ‘90 is het gebruikelijk geworden dat alle commissievergaderingen plaatsvinden in Brussel, terwijl de plenaire vergaderingen plaatsvinden in Straatsburg, iets wat ook vastgelegd werd na aandringen van de Fransen in het Verdrag van Maastricht.

Maar waarom kunnen we dan niet alles gelijk trekken en die 113 miljoen euro per jaar besparen? Die vraag begint steeds meer op te komen in het parlement. De kans dat alle instellingen in Brussel zullen zetelen is nihil, ook al levert de verhuizing 19.000 ton CO2 uitstoot op, iets wat klaarblijkelijk niet in het nieuwe beleid van de Green Deal zou passen. Om alles te centraliseren in Brussel moeten alle lidstaten instemmen met de verdragswijziging, echter is de kans dat Frankrijk instemt zo verschrikkelijk klein dat het haast onmogelijk gaat worden. Voor de Fransen is het Europees Parlement in Straatsburg een statussymbool, een symbool van macht en invloed. De lijsttrekker in het EP van de partij van Macron twitterde laatst: “Oui, #Strasbourg doit rester le siège du Parlement européen!”. (Vertaald: “Ja, #Straatsburg moet de zetel van het Europees Parlement blijven!”) Voor andere lidstaten is de centralisatie geen prioriteit, er is geen plan en geen behoefte om een diplomatieke discussie te starten.

Toch zouden naar mijn mening veel ongemakkelijkheden verholpen kunnen worden. De enorme verhuizing van administratief papierwerk, de fraude met betrekking tot de reiskostenvergoeding, de stress voor de europarlementariërs en een overzichtelijker Europees Parlement.

Dus Brussel, wanneer is het afgelopen met het verhuiscircus?

Dit delen:

  • Twitter
  • Facebook
  • Print
  • WhatsApp
Avatar

Auteur: Leon Baten

Vorig artikel

Nederland uit de Europese Unie: nu of nooit?

Volgend artikel

De Europese migratiedwangbuis
  1. Avatar Arnold van Harmelen schreef:
    9 februari 2020 om 15:13

    Goed bezig Leon!
    Goede analyse van een belachelijke verspilling…

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwste berichten

De gevolgen van het rechtssysteem van de EU. Leon Baten in gesprek met Raisa Blommestijn

Burgerinitiatief EFTA presenteert haar blik op Europa. Ramon Bril, Leon Baten, Inge-Marie de Boer

Analyse: Italië wentelt nationale problemen af op de EU onder het mom van internationale solidariteit

Over mij

Ik ben Leon Baten, 18 jaar oud en kandidaat kamerlid voor JA21.
Mijn belangrijkste vakgebieden zijn de Europese Unie en het klimaatbeleid.
Mijn visies hierover zijn o.a. uitgewerkt in mijn boek 'Europees Verval' en de opiniestukken op deze website.

© Copyright 2020 Leon Baten